- velitor
- vēlĭtor, ātus, 1, v. dep. n. [veles], to fight like the velites or light troops, to skirmish (ante- and post-Aug.).I.Lit.:II.
in eum lapidibus crebris,
App. M. 9, p. 234, 25:equus postremis calcibus,
id. ib. 7, p. 195, 12.—In mal. part.:primis Veneris proeliis,
App. M. 5, p. 168, 6.—Trop.:tunc saga illa primis adhuc armis disciplinae suae velitatur,
i. e. makes the first attempt, essays, App. M. 9, p. 230:contra aliquem scurrilibus jocis,
id. ib. 8, p. 213, 11:calumniis in aliquem,
id. Mag. p. 274:nescio quid vos velitati estis inter vos duo,
i. e. have wrangled, Plaut. Men. 5, 2, 28:adversus impudentes et improbos in maledictis (with decertare convicio),
Gell. 6, 11, 1:periculum alicui,
to threaten with danger, App. M. 5, p. 164.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.